کد مطلب:107161 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
[صفحه 630] (چون آن هنگام برسد، سرور دین، پا بر زمین بزند و حمله ور شود، در پیرامون او، چون پاره های ابر، جمع شوند). سیدرضی می گوید: (یعسوب، یعنی: سرور بزرگ، صاحب اختیار كارهای مردم است در آن روز. قزع، یعنی، پاره های ابری كه بی باران است.) امام (ع) با این عبارات، اشاره به چند نشانه در آخر زمان جهت ظهور امام زمان (ع) فرموده است، و كلمه ی: یعسوب- كه در اصل فرمانروای كندوی عسل است- را نظر به شباهتی كه دارند، برای آن بزرگوار استعاره آورده است. اما در مورد جمله ی: (ضربه بذنبه) چندین نظر است: 1- ضرب به معنی گردش در روی زمین است و ذنبه استعاره از داشتن یاران و پیروان است و بای (بذنبه) برای استصحاب و معیت است. 2- چون، زدن زنبور عسل با دمش، عبارت از گزیدن او است، در اینجا كنایه از كاربرد شمشیرها و نیزه ها در پیكر دشمنان، برای كشتن و زخمی كردن آنهاست. 3- این عبارت كنایه از طوفندگی و خشم آن بزرگوار به خاطر دین خداست از باب تشبیه به شیر درنده ای كه در حال حمله و خشم است، و این وجه در میان وجوه سه گانه بهتر از همه است. و اجتماع مومنان و اهل طاعت خدا را به اجتماع ابرهای پراكنده تشبیه كرده است و وجه شبه سرعت اجتماع است، چون ابر بهار زود فراهم می آید!
صفحه 630.